Czym charakteryzuje się choroba Parkinsona i jak ją szybko rozpoznać?

Choroba Parkinsona charakteryzuje się postępującą degeneracją komórek nerwowych. Parkinson atakuje ośrodkowy układ nerwowy i prowadzi do problemów z poruszaniem się, drżenia mięśni i zaburzeń równowagi. Początkowe objawy Parkinsona nie są oczywiste i pacjenci często nawet nie wiedzą co dokładnie im się dzieje. Choroba ta powoli wyłącza cierpiącego na nią człowieka z normalnego życia. Gdy objawy są już naprawdę dokuczliwe, pacjent udaje się do lekarza rodzinnego, który kieruje go do neurologa, a ten wystawia diagnozę: Parkinson. Co to jest choroba Parkinsona? Jakie są jej przyczyny? Jak wyleczyć Parkinsona, czy to jest w ogóle możliwe? Na te i inne pytania odpowiadamy w poniższym artykule.

Co to jest Parkinson?

Parkinson to choroba neurologiczna. Polega na tym, że układ nerwowy człowieka ulega zwyrodnieniu, a konkretniej układ dopaminergiczny (istota czarna w mózgu), który odpowiada za produkcję dopaminy. Choroba jest samoistna co oznacza, że nie wywołuje jej żaden zewnętrzny czynnik, np. wypadek albo zażycie różnych substancji. Pojawia się nagle i powoli, stopniowo rozwija się, początkowo zupełnie niezauważenie dla osoby cierpiącej na Parkinsona. Choroba ta może postępować latami, aż do momentu gdy objawy są na tyle niepokojące i dokuczliwe, że chory zgłasza się do lekarza. Choroba Parkinsona została pierwszy raz opisana na początku XIX wieku przez lekarza Jamesa Parkinsona, od którego nazwiska wywodzi się powszechna nazwa tego schorzenia. Do rozpoznania dochodzi zwykle po 55 roku życia. Choroba dotyka częściej mężczyzn niż kobiety. Szacuje się, że w Polsce choroba Parkinsona dotyka aż 100 tysięcy osób.

Choroba Parkinsona – objawy główne

Do głównych i najbardziej charakterystycznych objawów choroby Parkinsona zalicza się drżenia samoistne kończyn, np. drżenia palców. Ten objaw może występować przy chorobie Parkinsona, natomiast objawem który zawsze się pojawia jest spowolnienie ruchowe. Inne objawy to:

• sztywność mięśniowa
• bradykinezja – oznacza to, że ruchy pacjenta są nieskoordynowane, ma problemy z zachowaniem równowagi. Ludzie cierpiący na chorobę Parkinsona mówią, że to takie wrażenie jakby sygnał z mózgu, który rozkazuje mięśniom pracować docierał, ale mięśnie nie były w stanie wykonać polecenia. Czyli przykładowo pacjent chce podbiec kilka metrów, ale ciało go w ogóle nie słucha i zamiast poprawnego biegu wykonuje serię nieskoordynowanych ruchów.
• drżenie, ale specyficzne, ponieważ to drżenie spoczynkowe. Oznacza to, że występuje ono gdy pacjent nie wykonuje ruchu daną kończyną. Np. Pacjent coś robi i drżenie ustępuje, jednak gdy kończy daną czynność do drżenie się wznawia.
• charakterystyczne jest „liczenie pieniędzy”, czyli specyficzne ruchy palcami.

Często choroba Parkinsona jest mylona z drżeniem samoistnym, ale ono pojawia się tylko w wykonywaniu ruchów. Na przykład pacjent nie jest w stanie przenieść kubka z herbatą, bo dłoń tak drży, że herbata się wylewa. Wyzwaniem jest napisanie e-maila na komputerze albo podpisanie się. Jednak samo drżenie samoistne nie jest chorobą Parkinsona! Często jest ono z nią mylone, dlatego jeśli taki objaw wystąpi, to należy wykonać konieczne badania aby potwierdzić lub wykluczyć chorobę Parkinsona.

Zaburzenia fizyczne

Inne objawy ze strony ciała przy chorobie Parkinsona to:

• padanie do przodu, do tyłu lub na boki (retropulsja, propulsja i lateropulsja)
• ślinotok
• intensywne pocenie się
• upośledzenie mowy, niewyraźne mówienie
• przodopochylenie tułowia spowodowane intensywnym napięciem mięśni
• rzadkie mruganie
• zaburzenia uwagi, zaburzenia lub zaniki pamięci
• chód parkinsonowski

Fluktuacje ruchowe

Jednym z objawów choroby Parkinsona w zaawansowanym stadium są fluktuacje ruchowe. Chorzy dostają lek – lewodopa – który wytwarza w mózgu brakującą dopaminę. Fluktuacje powodują skrócenie czasu działania tego leku, na skutek czego chory odczuwa nieprzyjemne objawy choroby, głównie ruchowe oraz ze strony psychicznej (obniżenie nastroju, depresja).

Faza OFF – co oznacza?

Fazami OFF nazywa się opisane wyżej stany, w których chory odczuwa znaczne pogorszenie samopoczucia oraz wzmożone objawy ruchowe. Pojawiają się nawet kilka razy w ciągu doby, przed zażyciem kolejnej dawki leku.

Dyskinezy

Dyskinezy to serie nieskoordynowanych ruchów, obejmujących głównie górne kończyny oraz głowę. Występują wtedy, gdy stężenie lewodopy jest najwyższe. Chory nie jest w stanie zapanować nad tymi ruchami, które są nagłe i gwałtowne. Dyskinezy występują nie tylko przy chorobie Parkinsona, ale i w innych schorzeniach układu nerwowego, obejmujących uszkodzenia struktur podkorowych mózgu.

Choroba Parkinsona – objawy psychiczne

Choć choroba Parkinsona atakuje przede wszystkim ciało, to daje o sobie znać również poprzez objawy psychiczne. Są to na przykład zaniki pamięci – chory ma problem z przywołaniem różnych zdarzeń albo jest zdezorientowany, bo nie pamięta jak się znalazł w danym miejscu.

Czy Parkinsona można wykryć wcześniej?

Bardzo wielu ludzi boi się diagnozy choroby Parkinsona u siebie, dlatego pragną się dowiedzieć jak można rozpoznać wczesne objawy tego schorzenia, żeby zacząć je leczyć. Jeśli podejrzewamy u siebie Parkinsona, na przykład dlatego, że ktoś w naszej rodzinie chorował, to warto wykonać dokładną diagnostykę. Dziedziczenie choroby Parkinsona jest częste – od 5 do aż 35% chorych to osoby, które mają w rodzinie kogoś z tą chorobą i wykryto ją u nich w badaniach genetycznych. To w zasadzie jedyna skuteczna metoda diagnostyki, ponieważ Parkinson nie pojawia się ani podczas tomografii, ani rezonansu. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu przeprowadzonego z pacjentem i dokładnej obserwacji objawów. Mimo to przeprowadza się różne badania, które mają na celu potwierdzenie lub odrzucenie podejrzeń związanych z prawdopodobieństwem, iż chory cierpi na chorobę Parkinsona. Istnieje bowiem szereg chorób o podobnych objawach, dlatego zanim postawi się diagnozę, trzeba większość z nich wykonać. Jak diagnozuje się chorobę Parkinsona?

Badania genetyczne

To jedna z najczęstszych metod diagnostyki, którą przeprowadza się w całej Polsce. Zrobienie takich badań zaleca się nie tylko ludziom, u których już wystąpiły objawy, ale przede wszystkim osobom młodym, które wiedza, że w ich rodzinie były lub są przypadki bliskich z chorobą Parkinsona. Bada się próbkę śliny pobraną od pacjenta.

Badania laboratoryjne

Co prawda ten rodzaj badań nie jest w stanie wykryć Parkinsona, ale za to pozwala wykluczyć inne choroby, które dają podobne objawy. Wykonuje się głównie poniższe badania:

• morfologię,
• TSH,
• poziom glukozy,
• elektrolity,
• kreatyninę,
• mocznik,
• próby wątrobowe.

Test z podaniem lewodopy

Lewodopa to lek podawany osobom cierpiącym na chorobę Parkinsona. Test polega po prostu na podaniu tego leku i obserwowaniu reakcji. Jeśli objawy ustąpią, prawdopodobieństwo iż badany jest chory na Parkinsona jest bardzo wysokie i wdrażane jest regularne leczenie. Jeśli nie będzie jednak żadnej reakcji na podanie lewodopy, to wówczas wykonuje się dalsze badania.

Badania obrazowe

Do badań obrazowych zaliczamy m.in. tomografię i rezonans magnetyczny. Jak wspomnieliśmy wyżej, nie są one w stanie zdiagnozować choroby Parkinsona, ale służą wykluczeniu innych chorób dających podobne objawy. Można podczas takiego badania wykryć na przykład guzy w mózgu, wodogłowie i inne przypadłości, które również mogą dawać objawy występujące przy chorobie Parkinsona.

Badania węchu

Ponieważ stopniowa i w końcu całkowita utrata węchu występuje u aż 90 procent chorych na Parkinsona, w celu diagnostyki wykonuje się badania węchu.

Diagnostyka różnicowa i kryteria wykluczenia

Lekarz przeprowadzający badania pod kątem choroby Parkinsona bierze pod uwagę różne kryteria, które pomagają potwierdzić lub wykluczyć diagnozę o tej chorobie. W tym celu wykorzystuje się diagnostykę różnicową i kryteria wykluczenia. W diagnostyce różnicowej przeprowadzając badania sprawdza się, czy dolegliwości na które skarży się pacjent są objawami Parkinsona, czy może innej choroby. Wynika to z faktu, iż część tych objawów jest charakterystyczna dla różnych chorób, do których zalicza się m.in.:

• reumatyzm,
• choroby naczyniowe mózgu,
• zatrucia ołowiem, tlenkiem węgla,
• nowotwór mózgu,
• zanik wieloukładowy,
• drżenie samoistne,
• depresja,
• demencja,
• zespół paraneuroplastyczny.

Z kolei kryteria wykluczenia to zbiór przebytych przez pacjenta chorób, wypadków i zażywanych leków, których skutki uboczne dają objawy podobne do tych występujących przy chorobie Parkinsona. Dlatego lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem aby dowiedzieć się, czy w jego przypadku nie występuje jedno kryterium lub więcej z listy wykluczeń:

• objawy występują u więcej niż jednej osoby w rodzinie,
• pacjent w przeszłości kilka razy doznał urazów głowy,
• przynajmniej raz w życiu pacjent przeszedł zapalenie mózgu,
• objawy wystąpiły w momencie leczenia neuroleptykami,
• objawy ustąpiły na długi czas,
• pacjent uskarża się od ponad trzech lat na objawy Parkinsona, a te utrzymują się tylko po jednej stronie ciała.

Jakie są wczesne objawy Parkinsona?

Choroba Parkinsona przychodzi do człowieka znienacka. Zwykle pierwsze objawy są mało zauważalne i pacjent nawet nie jest świadom, że choruje na tę chorobę. Dopiero gdy już naprawdę źle się czuje, udaje się z objawami do lekarza rodzinnego. Ten na podstawie badania powinien postawić diagnozę wskazującą na chorobę Parkinsona, jednak nie zawsze na pierwszym badaniu udaje się ją uzyskać. Dlatego warto zapoznać się z typowymi wczesnymi objawami choroby Parkinsona, żeby wykluczyć lub potwierdzić swoje podejrzenia o tej chorobie u nas samych lub naszych bliskich.

Choroba Parkinsona rozwija się przez wiele lat. Jeśli zauważymy u siebie objawy wskazujące na początki Parkinsona nie będzie to od razu oznaczać, że na pewno cierpimy na tę chorobę, ponieważ mogą one oznaczać różne inne schorzenia. Jednak jeśli zaobserwujemy u siebie kilka tych objawów i to, że z czasem nie ustępują, to należy się skonsultować z lekarzem. Do typowych początkowych objawów choroby Parkinsona zaliczamy:

1. Stopniową utratę węchu. Po czasie węch znika całkowicie. Ten objaw może wystąpić wiele lat przed rozwinięciem się innych oznak choroby Parkinsona.
2. Zaparcia,
3. Zaburzenia równowagi,
4. Zaburzenia pamięci,
5. Lekka utrata władzy w mięśniach. Na przykład lewa albo prawa strona ciała jest wyraźnie słabsza od drugiej.
6. Depresja,
7. Niespokojny sen,
8. Czasami występuje otępienie.

Częstotliwość występowania choroby Parkinsona

Szacuje się, że na chorobę Parkinsona cierpi około 6 milionów osób na całym świecie, z czego ponad 1,5 mln w Europie. Częściej chorują mężczyźni niż kobiety, a pierwsze objawy pojawiają się średnio około 55 – 60 roku życia. W Polsce na Parkinsona choruje około 70 – 80 tysięcy ludzi. Liczba ta cały czas rośnie – rocznie na tę chorobę zapada osiem tysięcy Polaków.

Czy Parkinson jest dziedziczny?

Choroba Parkinsona może być dziedziczona. Nie wszystkie przypadki są spowodowane obciążeniem genetycznym, jednak szacuje się, że od 5 do 35% chorych na Parkinsona to osoby, które odziedziczyły tę chorobę po swoich bliskich. Co prawda na odziedziczenie Parkinsona wskazują mutacje genowe u chorych, trudno jest dokładnie stwierdzić, że właśnie to było przyczyną zachorowania. Również jeśli ktoś w naszej rodzinie cierpiał lub cierpi na tę chorobę, nie będziemy mieć stuprocentowej pewności czy również jesteśmy obciążeni. Naukowcy zauważyli jednak, że u osób, które mają w rodzinie przypadki Parkinsona (zwłaszcza wśród bliskiej rodziny, jak rodzice i dziadkowie), rozwija się tzw. Parkinson młodzieńczy. Oznacza to, że pierwsze objawy tej choroby pojawiają się wcześnie, bo już w okresie wczesnej dorosłości. Przykładem może być znany aktor Michael J. Fox, u którego zdiagnozowano chorobę Parkinsona w wieku 29 lat.

Parkinson – przyczyny występowania

Niestety, przyczyny choroby Parkinsona wciąż pozostają dla lekarzy zagadką. Trwają badania nad ustaleniem jakie czynniki genetyczne są związane z występowaniem tej choroby. Parkinsonizm rodzinny dotyczy część osób cierpiących na tę chorobę, jednakże ta odmiana jest dosyć rzadka. Część chorych ma w rodzinie przypadki choroby Parkinsona, jednak co z osobami, u których bliskich ta choroba nigdy nie występowała? Naukowcy cały czas prowadzą badania nad tym tematem i starają się ustalić czy istnieje jakaś mutacja genowa, która jest odpowiedzialna za rozwój choroby Parkinsona. Gdyby udało się ją odkryć, wówczas badacze mogliby zacząć pracować nad skutecznym lekiem całkowicie hamującym rozwój choroby. Na razie uważa się, że na wystąpienie Parkinsona składa się kilka czynników:

1. Genetyczne – chory odziedziczył po kimś z bliskiej rodziny gen odpowiedzialny za rozwój choroby (np. po rodzicach, dziadkach albo pradziadkach)
2. Środowiskowe – uważa się, że chorobę może wywołać częsty i długotrwały kontakt z toksycznymi substancjami, takimi jak np. pestycydy.

Choroba Parkinsona – przebieg

Choroba Parkinsona jest bezwzględna. Zwykle postępuje powoli, jednak nie zatrzymuje się i z biegiem lat objawy są coraz bardziej zaawansowane i uprzykrzające życie. Średnio stan pacjentów pogarsza się siedem lat od postawienia diagnozy. Liczba ta jest uśredniona, ponieważ u każdego choroba przebiega inaczej. U niektórych szybciej, u innych wolniej. Zdarzają się osoby, które całkowicie straciły węch w wieku 40 lat, a kolejne objawy Parkinsona i szybszy rozwój choroby pojawił się dopiero kilkanaście lat później. Szczególnie czujne powinny być osoby, które mają w najbliższej rodzinie przypadki choroby Parkinsona, gdyż oni są najbardziej narażeni na parkinsonizm młodzieńczy.

Każdy chory musi dokładnie obserwować swoje ciało, gdyż przebieg choroby u każdego jest inny. Szybkie wdrożenie leczenia pozwoli spowolnić jej postęp, niestety jednak są przypadki, gdy mimo stosowania leków stan pacjenta gwałtownie się pogarsza i w krótkim czasie prowadzi do niepełnosprawności. Na szczęście dziś większości chorych podaje się popularny lek na Parkinsona – lewodopę – dzięki której choroba ta nie jest już wyrokiem śmierci. Przed wynalezieniem tego leku chorzy umierali z powodu infekcji spowodowanych odleżynami, zakażeniami układu moczowego i oddechowego lub na zatory. Jednak nie zapominajmy, że nawet przy stosowaniu lewodopy chorzy na Parkinsona wymagają leczenia i opieki przez całe życie.

Choroba Parkinsona a długość życia

Parkinson to postępująca choroba mózgu, która wpływa na zdolności ruchowe i umysłowe. Jeśli u Ciebie lub Twojej bliskiej osoby zdiagnozowano chorobę Parkinsona, możesz zastanawiać się, czy w związku z diagnozą zmieni się jej oczekiwana długość życia. Według badań osoby z chorobą Parkinsona mogą żyć prawie tak długo, jak osoby zdrowe. Chociaż sama choroba nie jest śmiertelna, związane z nią powikłania mogą skrócić oczekiwaną długość życia od roku do dwóch lat.

Ważne jest, aby zrozumieć, że Parkinson nie jest chorobą śmiertelną. Podobnie jak w przypadku choroby Alzheimera i innych form demencji, powikłania i choroby współistniejące u pacjenta są bardziej zagrażające życiu niż sam Parkinson. Na przykład, ponieważ choroba Parkinsona wpływa na ruch, równowagę i koordynację, ryzyko upadku pacjenta wzrasta wraz z postępem choroby. A upadki są główną przyczyną urazów i śmierci wśród osób starszych. Trudności w połykaniu, znane jako dysfagia, to kolejna komplikacja, która może rozwinąć się w dowolnym momencie choroby Parkinsona i może powodować zachłystowe zapalenie płuc – kolejną główną przyczynę śmierci pacjentów.

Choroba Parkinsona – dieta

Dieta w chorobie Parkinsona

Ponieważ choroba Parkinsona jest ściśle związana z brakiem komórek dopaminy w organizmie, naukowcy szukają sposobów na naturalne zwiększenie dopaminy poprzez dietę. Wtórny parkinsonizm, jak demencja i dezorientacja, można również złagodzić poprzez zmiany stylu życia, takie jak dieta i ćwiczenia. Sugeruje się, że pokarmy bogate w przeciwutleniacze zmniejszają stres oksydacyjny w mózgu. Dieta w chorobie Parkinsona powinna zawierać:

Antyoksydanty

Wiele antyoksydantów znajduje się w:

• orzechach włoskich, brazylijskich i pekan, a także w pistacjach,
• czarnych owocach, jak jeżyny, borówki i jagody,
• pomidorach, papryce, bakłażanach i innych warzywach psiankowatych
• szpinaku i jarmużu

Kwasy Omega 3

Jeśli obawiasz się wtórnych objawów choroby Parkinsona, takich jak demencja i dezorientacja, spożywaj więcej łososia, halibuta, ostryg, soi, nasion lnu i fasoli.

Stosowanie tych zasad w diecie na chorobę Parkinsona powinno pomóc łagodzić jej objawy i wspierać terapię lekami.

Choroba Parkinsona – czego unikać w diecie?

Chorzy na Parkinsona powinni unikać słodkich potraw i napojów, ponieważ mają one negatywny wpływ na układ odpornościowy. Również nie należy spożywać dużych ilości białka. Częste jedzenie mięsa, ryb, sera i jaj może wpływać na skuteczność niektórych leków na Parkinsona.

Parkinson – leczenie

Chorobę leczy się objawowo, ponieważ nie ma leku na Parkinsona, który całkowicie z niego wyleczy. U chorych stosuje się leczenie farmakologiczne, chirurgiczne i rehabilitacyjne.

1. Farmakologiczne – to główny sposób leczenia Parkinsona wdrażany od momentu diagnozy i stosowany do końca życia pacjenta.
2. Chirurgiczne – stosuje się je wśród tych pacjentów, u których choroba jest już w zaawansowanym stadium. Polega na elektrycznej stymulacji mózgu.
3. Rehabilitacyjne – ćwiczenia usprawniające należy wykonywać przez cały czas choroby. Parkinson osłabia mięśnie, dlatego bardzo ważne jest, aby pacjent nie rezygnował z wysiłku fizycznego.

Ponadto w leczeniu Parkinsona stosuje się kilka rodzajów leków. Leki na Parkinsona głównie skupiają się na regulacji wydzielania dopaminy.

Lewodopa

Lek ten stosowany jest z powodzeniem u pacjentów cierpiących na Parkinsona od lat 70. XX wieku. Nie jest niestety doskonały – długotrwałe zażywanie go uodparnia organizm na jego działanie, dlatego trzeba zwiększać dawki. A to z kolei powoduje pojawienie się różnych skutków ubocznych, głównie częstszych i intensywniejszych dyskinez pląsawiczych, a także fluktuacji. Ponadto zażywanie lewodopy jest uciążliwe. Lek ten jest aminokwasem, dlatego jego wchłanianie ograniczają inne aminokwasy znajdujące się w jelitach. Z tego powodu lewodopę trzeba zażywać na czczo, minimum pół godziny przed jedzeniem lub dwie godziny po posiłku. Pacjenci muszą bardzo rygorystycznie przestrzegać tych zasad, żeby lek wchłaniał się prawidłowo, co mocno ogranicza ich komfort.

Agoniści dopaminy

Te leki mają dłuższe działanie niż lewodopa i nie wywołują tylu skutków ubocznych. Wystarczy je zażywać raz dziennie (rano) i działają przez cały dzień, pobudzając wydzielanie dopaminy.

Tolkapon i entakapon

Te leki stosowane są od kilkunastu lat, a ich działanie polega na spowolnieniu rozkładu lewodopy i tym samym wydłużenie i zwiększenie jej działania.

Choroba Parkinsona – leczenie naturalne

Jak wyleczyć Parkinsona leczeniem naturalnym? Czy to możliwe? Krótka odpowiedź na to pytanie brzmi: nie. Obecnie nie istnieje żaden naturalny lek na chorobę Parkinsona. Mimo, że nie ma skutecznego lekarstwa na Parkinsona, wciąż istnieją metody leczenia, które mogą złagodzić jego objawy. Medycyna konwencjonalna oferuje leki i metody chirurgiczne, które pomagają wyregulować poziom dopaminy w mózgu. Natomiast na naturalne metody leczenia Parkinsona składają się:

• dieta
• zioła
• witaminy
• minerały
• aminokwasy i inne naturalne terapie.

Te różne podejścia mogą poprawić poziom dopaminy w mózgu, a także poprawić ogólny stan tego narządu. Chociaż nie istnieje naturalne lekarstwo na chorobę Parkinsona, można wiele zrobić, aby poprawić zdrowie i jakość życia osób cierpiących na tę chorobę.

Usuwanie toksyn z organizmu

Podejrzewa się, że jedną z przyczyn rozwoju choroby Parkinsona jest długotrwała ekspozycja na toksyczne substancje. Z tego powodu zaleca się usuwanie nadmiaru tych toksyn z organizmu, by wspomóc leczenie pacjenta. Przykładowe zabiegi detoksykacji to:

• Chelatacja – to zabieg, który pomoże usunąć metale ciężkie z organizmu.
• Pocenie się – wraz z potem z organizmu usuwane są różne toksyny. W tym celu zaleca się korzystanie z sauny i gorące kąpiele.
• Hydrokolonoterapia – zabieg ten polega na płukaniu jelita grubego. Oczyszczenie okrężnicy może pomóc w usuwaniu toksyn z organizmu.

Skuteczne zioła na Parkinsona

Zioła na Parkinsona – czy działają? Oczywiście nie są one w stanie wyleczyć tej choroby, jednak niektóre zioła wspomagają leczenie Parkinsona.

• Świerzbiec właściwy – to roślina zawierająca lewodopę, substancję będącą głównym składnikiem leku na Parkinsona. Lewodopa przenika przez barierę krew-mózg i zamienia się w mózgu w dopaminę. Zwiększenie poziomu dopaminy może złagodzić objawy choroby Parkinsona.
• Kurkumina – kurkumina jest głównym polifenolem występującym w kurkumie. Kurkumina ma właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, co może poprawić ogólny stan mózgu.

Czy wszystkie objawy choroby Parkinsona ustępują po lekach?

Niestety, żadne leki nie likwidują całkowicie wszystkich objawów choroby Parkinsona. Pomagają je złagodzić, czego zwykle chorzy nie odczuwają tak mocno, ponieważ leczenie nie likwiduje najbardziej widocznych objawów, czyli drżenia. Mogą wtedy sądzić, że terapia jest nieskuteczna. W zaawansowanym stadium choroby pojawiają się objawy Parkinsona, typowe u osób starszych cierpiących na tę chorobę:

• mamrotanie, niewyraźna mowa – zaleca się ćwiczenia, na przykład czytanie na głos,
• sztywny chód (zwany także przymrożonym),
• zaburzenia równowagi,
• nagłe pogorszenie sprawności ruchowej, tzw. fazy „on” i „off”, charakterystyczne przy stosowaniu lewodopy

Szczególnie groźne są dla pacjentów zaburzenia równowagi, ponieważ prowadzą do upadków. Objawy te w chorobie Parkinsona u osób starszych zwykle wymagają zakupu wózka inwalidzkiego, dla bezpieczeństwa pacjenta. W takim przypadku trzeba koniecznie zadbać o regularny wysiłek fizyczny, żeby wzmacniać mięśnie.

Choroba Parkinsona – rehabilitacja

Powszechnie wiadomo, że wszelkiego rodzaju ćwiczenia są bardzo korzystne dla pacjentów z chorobą Parkinsona. Kluczowa jest fizjoterapia pod okiem profesjonalisty, ponieważ wyszkolony fizjoterapeuta wskaże odpowiednie ćwiczenia i podpowie jak ćwiczyć, by zwiększyć siłę, mobilność, równowagę, tak aby cierpiący na Parkinsona mógł jak najdłużej cieszyć się niezależnością. Należy oczywiście pamiętać o dostosowaniu ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta, stopnia zaawansowania jego choroby, wieku oraz sprawności. Nie zaleca się ćwiczeń, których wykonywanie grozi upadkiem ze względu na problemy z równowagą u osób chorych na Parkinsona.

Parkinson – ćwiczenia

Najlepsze ćwiczenia na Parkinsona to takie, które angażują wiele grup mięśniowych naraz. Należą do nich ćwiczenia aerobowe, które wzmacniają mięśnie i układ krążeniowo-oddechowy. Osoby chore na Parkinsona powinny wybrać te rodzaje aktywności, w których ryzyko upadku jest niskie – na przykład pływanie i spacery z kijkami, czyli nordic walking. Spacer to doskonały trening, który wzmacnia mięśnie i poprawia kondycję, a kijki pomagają zachować równowagę. To świetna forma aktywności fizycznej także dla tego, że spacery na świeżym powietrzu zwiększają odporność oraz wydzielanie endorfin, czyli hormonu szczęścia – a dobre samopoczucie to najskuteczniejszy lek na Parkinsona.