Nadczynność tarczycy to choroba, która powoduje nadmierną produkcję hormonów tarczycowych przez gruczoł – trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4). W wyniku zbyt dużego stężenia tych hormonów dochodzi do zaburzenia pracy układu krążenia, nerwowego i ruchowego, co utrudnia codzienne funkcjonowanie chorego. Choroba może być niebezpieczna, ponieważ nieleczona prowadzi do uszkodzenia serca, dlatego warto znać jej objawy i w razie wątpliwości jak najszybciej udać się do lekarza. Jak rozpoznać objawy i jakie są metody leczenia nadczynności tarczycy?
WOLISZ POSŁUCHAĆ? Włącz odtwarzacz i poznaj przyczyny, objawy oraz metody leczenia nadczynności tarczycy:
Nadczynność tarczycy – objawy
Spis treści:
Nadczynność tarczycy u jednych osób może przebiegać łagodnie, podczas gdy innym uniemożliwia codzienne funkcjonowanie. Objawy choroby zależą też od stopnia zaawansowania i do najczęściej występujących należą:
- Zaburzenia pracy serca – zaczyna samoistnie kołatać nawet w czasie stanie spoczynku.
- Duszność podczas wysiłku fizycznego – spowodowana obciążeniem układu krążenia.
- Spadek wagi – często chorzy na nadczynność tarczycy chudną w szybkim tempie.
- Bezsenność – chorzy często budzą się w nocy zlani potem lub w ogóle nie mogą zasnąć.
- Brak energii i stany depresyjne
- Wypadające włosy i łamliwe paznokcie
- Wytrzeszcz oczu – widoczny w zaawansowanym stadium choroby.
- Powiększone wole tarczycowe – pojawia się u osób, gdy choroba jest już rozwinięta.
To najczęściej występujące objawy nadczynności tarczycy i należy pamiętać, że nie muszą występować jednocześnie, a ich stopień może się różnić u poszczególnych chorych. Dlatego w przypadku wystąpienia niepokojących symptomów świadczących o chorobie tarczycy należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.
Nadczynność tarczycy – badania lekarskie
Nadczynność tarczycy najczęściej diagnozowana jest za pomocą kilku badań. Przede wszystkim pacjent musi wykonać badanie krwi, aby sprawdzić poziom hormonów: TSH, T3 i T4. Do kolejnych badań należą:
USG – pozwala ocenić lekarzowi stan wola i gruczołu tarczycy oraz wykryć ewentualne zmiany.
Biopsja – polega na pobraniu próbki tarczycy w celu wykluczenia choroby nowotworowej. Najczęściej przeprowadzana jest u pacjentów z guzkami tarczycy.
Scyntygrafia – badanie pozwala na dokładniejsze sprawdzenie, czy w tarczycy nie pojawiły się zmiany nowotworowe. Najczęściej wykonywana jest w przypadku niepokojących wyników biopsji.
To najczęściej wykonywane badania pod kątem wykrywania nadczynności tarczycy i warto pamiętać, że decyduje o nich lekarz, ponieważ nie wszystkie są konieczne w każdym przypadku.
Nadczynność tarczycy – leczenie
Nadczynność tarczycy w lżejszych przypadkach leczona jest za pomocą środków farmakologicznych. Najczęściej pacjenci przyjmują leki, których zadaniem jest wyrównanie poziomu hormonów tarczycowych. Warto pamiętać, aby powiadomić lekarza o innych przyjmowanych lekach, jeśli takie istnieją, ponieważ mogą one osłabiać wchłanianie leków na nadczynność tarczycy. W takim przypadku lekarz najczęściej zwiększa dawkę, która jest ustalana indywidualnie.
Leczenie nadczynność tarczycy może odbywać się także za pomocą radiojodu, który chorzy przyjmują jednorazowo. Ta forma stosowana jest u pacjentów, którzy słabo reagują na leki farmakologiczne. Radiojod zmniejsza poziom produkcji T3 i T4, a także łagodzi stan zapalny gruczołu tarczycy.
Chirurgiczne metody leczenia stosowane są u pacjentów, których nadczynność spowodowana jest guzkami, torbielami lub innymi zmianami na gruczole tarczycy, a pozostałe metody leczenia nie przynoszą efektów.
To najczęściej stosowane obecnie metody leczenia niedoczynności tarczycy. Warto wykonywać badania okresowe, ponieważ wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że z ich tarczycą dzieje się coś złego. Im wcześniej wykryta choroba i rozpoczęte leczenie, tym szybszy powrót do zdrowia i mniejsze powikłania zdrowotne.
