Otoskleroza ucha, inaczej nazywana otospongiozą, to niebezpieczne schorzenie kosteczek słuchowych. U zdrowego człowieka kosteczki poruszają się pod wpływem działania fal dźwiękowych. Natomiast otoskleroza powoduje nadmierny rozrost tkanki kostnej kosteczek, co powoduje ich przerost i blokadę. Nieleczone schorzenie w konsekwencji może doprowadzić do całkowitej głuchoty, gdy tkanka kostna rozrośnie się do maksymalnych rozmiarów i wypełni przestrzeń do swobodnego poruszania się. Jakie są przyczyny, objawy i jak przebiega leczenie tego schorzenia?
Otoskleroza ucha – przyczyny
Spis treści:
Otoskleroza ucha to choroba, która powoduje problemy ze słuchem i często wykrywana jest podczas badań słuchu. Medycyna do dziś nie odkryła w pełni jej przyczyn powstawania, ale najczęściej dotyka płci męskiej w przedziale od 15 do 30 roku życia. Ryzyko zachorowania może zwiększyć wirus półpaśca oraz zaburzenia w funkcjonowaniu układu autoimmunologicznego, gdy organizm dokonuje samowyniszczenia przez nieodpowiednie reakcje na przeciwciała.
Otoskleroza ucha może również powstawać u kobiet ciężarnych z uwagi na zaburzenia hormonalne, wskutek których może dość do rozrostu tkanki kostnej w uchu. Schorzenie może mieć również swoje przyczyny w genach, dlatego osoby, których przodkowie na nie cierpieli znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka.
Otoskleroza ucha – objawy
Otoskleroza ucha w początkowej fazie powoduje lekki niedosłuch, przez co często jest bagatelizowana, dopóki objawy nie zaostrzą się. Na tym etapie chorzy znacznie wyraźniej słyszą rozmówcę w otoczeniu hałasu niż w ciszy. Do objawów, które mogą świadczyć o powstaniu tego schorzenia mogą świadczyć:
- świsty i lekkie szumy uszne, które chory słyszy w cichym otoczeniu zewnętrznym
- lekkie zawroty głowy
- problemy z koncentracją
- chwilowe zachwiania równowagi
Warto dodać, że schorzenie w rzadkich przypadkach powoduje, iż chorzy słyszą wysokie dźwięki.
Otoskleroza ucha – badania
W celu zdiagnozowania otosklerozy ucha, lekarz najczęściej przeprowadza kilka badań. Należą do nich:
- badanie wziernikowe – przeprowadzane jako pierwsze podstawowe badanie słuchu
- próby stokikowe – pozwalają wykryć charakter niedosłuchu
- tympanometria – pozwala ocenić stan kosteczek ucha
- tomografia komputerowa – umożliwia uzyskanie obraz ucha wewnętrznego i wykrycie zmian
Otoskleroza ucha leczona jest operacyjnie, ponieważ nie ma innej możliwości usunięcia nadmiaru tkanki kosteczek w uchu. Warto dodać, że schorzenie może dotknąć jednego lub pary uszu. U niektórych pacjentów usuwane są tylko częściowe, skostniałe fragmenty strzemiączka. U innych fragmenty te są usuwane całkowicie i zastępowane specjalną protezą. Operacja przynosi efekt jedynie u pacjentów, u których otoskleroza nie spowodowała całkowitego rozrostu tkanki kosteczek.
Leczenie farmakologiczne natomiast najczęściej stosowane jest u pacjentów, u których schorzenie spowodowało całkowity rozrost kosteczek w uchu wewnętrznym. Najczęściej stosowana jest kuracja z fluorem oraz leki usprawniające krążenie w tkance ucha. Leczenie farmakologiczne może w jakimś stopniu pomóc choremu polepszyć słuch, ale nie spowoduje całkowitego wyleczenia.
Na dzień dzisiejszy nie można cofnąć zmian spowodowanych chorobą, ale istnieją metody, które pozwalają całkowicie odzyskać słuch. Do takich należą wszczepienie implantu lub noszenie aparatu słuchowego. Warto pamiętać, aby jak najszybciej udać się do lekarza w przypadku odczuwania pierwszych objawów niedosłuchu.
Im prędzej wykryta przypadłość, tym większe szanse na jej spowolnienie. Pomimo, że nie można całkowicie uleczyć choroby, to obecna medycyna funkcjonuje na poziomie, który oferuje rozwiązania pozwalające chorym na otosklerozę ucha normalnie funkcjonować.
