Bielactwo nie jest zaliczane do chorób skórnych, ponieważ poza białymi plamami nie powoduje dokuczliwych objawów zdrowotnych oraz nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Przyczyną powstawania przypadłości jest brak pigmentu w skórze, który odpowiada za jej naturalny koloryt. Bielactwo może być wrodzone, mówimy wówczas o albinizmie lub nabyte, czyli ujawnia się najczęściej u osób dorosłych. Jakie są przyczyny, objawy i jak przebiega leczenie tej przypadłości?
Bielactwo – przyczyny
Spis treści:
Bielactwo spowodowane jest brakiem pigmentu o nazwie melanina. Odpowiada ona za naturalny koloryt skóry, włosów oraz tęczówki oczu. Im większe stężenie melaniny z organizmie, tym ciemniejszy koloryt skóry, włosów i oczu. Niektóre osoby cierpią na wrodzony brak tego pigmentu, przez co ich skóra, włosy i oczy są prawie białe. To tzw. albinosi. Nawiasem mówiąc albinizm występuje także u zwierząt.
Istnieje jednak druga grupa osób, u których pojawiają się zaburzenia w produkcji melaniny. Najczęściej przyczyna leży w zaburzonej pracy układu odpornościowego lub w genach, a także w przewlekłym stresie. Warto wiedzieć, że ryzyko zachorowania wzrasta u osób, które cierpią na Hashimoto, ponieważ jest to choroba tarczycy o charakterze autoimmunologicznym.
Bielactwo w przeciwieństwie do infekcji skórnych nie jest bolesnym schorzeniem. Niemniej jednak na skórze powstają białe plamki, które rozprzestrzeniają się po całym ciele. Taki stan jest szczególnie uciążliwy u kobiet, ponieważ nadaje skórze nieestetycznego wyglądu. Jeśli plamki pojawią się na szyi lub dłoniach to nie ma możliwości, aby je ukryć. Dlatego bielactwo u niektórych kobiet może prowadzić do depresji.
Bielactwo – objawy
Bielactwo na początku objawia się małymi plamkami o jasnej barwie. Brzegi są ciemniejsze niż powierzchnia plamki. Na początku zmiany skórne są niewielkich rozmiarów, ale z czasem zaczynają się rozszerzać i rozprzestrzeniać po całym ciele. Najczęściej umiejscawiają się na brzuchu, na plecach, klatce piersiowej, rękach i szyi. Jednak z czasem mogą rozprzestrzenić się na całe ciało, w tym również na twarz. Taki wygląd skóry jest szczególnie uciążliwy dla kobiet, ponieważ nadaje nieestetycznego wyglądu.
Bielactwo – leczenie
Bielactwo nie jest groźną chorobą, ale osoby cierpiące na tę przypadłość powinny unikać wystawiania plam na działanie promieni słonecznych. W miejscach zmian, skóra jest pozbawiona melanocytów, które stanowią ochronę przed działaniem promieni UV, a także szkodliwych czynników zewnętrznych. Dlatego osoby cierpiące na bielactwo łatwo ulegają poparzeniom słonecznym.
To jednak nie wszystko, ponieważ częste poparzenia w miejscach występowania plam mogą doprowadzić do zmian nowotworowych. Dlatego w okresie letnim plamy powinny być zabezpieczone kremem z filtrem UV. Najlepiej w tym celu udać się do dermatologa, który dobierze odpowiedni kosmetyk ochronny.
Do najczęściej stosowanych metod leczenia bielactwa należy naświetlanie plam, przeszczep naskórka lub podawanie odpowiednich sterydów. Leczenie może przynieść efekty pod warunkiem, że zostanie podjęte we wczesnym stadium rozwoju plam. Dlatego w przypadku zauważenia objawów tej przypadłości, warto jak najszybciej udać się do dermatologa, który dokona oględzin i zaleci odpowiedni rodzaj leczenia. Im wcześniej rozpoczęta kuracja, tym większe szanse na odzyskanie przez skórę naturalnego kolorytu.
Warto wiedzieć, że bielactwo może utrudniać życie ze względu na nieestetyczny wygląd skóry. Pomimo tego, nie należy samemu stosować pudrów maskujących, ponieważ mogą powodować uszkodzenia skóry w miejscach plam. Nie warto również samemu eksperymentować z leczeniem, ponieważ skóra w tych miejscach jest pozbawiona warstwy ochronnej i łatwo o jej uszkodzenie.
