Zatorowość płucna powstaje w wyniku zwężenia przepływu tętnicy płucnej lub rozgałęzień przez skrzeplinę oderwaną od ścianki żył, powstałej w wyniku zakrzepicy żył. W rzadkich przypadkach przypadłość spowodowana jest przez pęcherzyki powietrza, które dostały się do krwiobiegu. Jakie są dokładne przyczyny zatorowości płucnej? Jakie są objawy i metody leczenia?
Zatorowość płucna – objawy
Spis treści:
Zatorowość płucna powstaje w wyniku zaburzenia przepływu krwi w tętniczy płucnej. Do najczęściej występujących objawów należą:
- nagłe napady duszności
- przyspieszone tętno
- ból w klatce piersiowej, podobnie jak przy zawale serca
- omdlenia, a nawet zgon
W przypadku wystąpienia objawów zatorowości płucnej chory powinien wezwać karetkę pogotowia. Tylko lekarz jest w stanie postawić diagnozę i zastosować odpowiednie leczenie. Ważne: w przypadku wystąpienia zatorowości płucnej należy jak najszybciej podjąć leczenie, ponieważ skrzepliny mogą całkowicie uniemożliwić przepływ krwi, w wyniku czego dochodzi do zgonu chorego.
Zatorowość płucna – diagnoza
Lekarz jest w stanie zdiagnozować zatorowość płucną za pomocą: tomografii komputerowej i arteriografii. Podczas badań ocenia stan tętnic oraz ilość skrzeplin. Poza tym wykonywane są:
- TRG klatki piersiowej
- EKG
- Echokardiografia (echo serca)
- USG żył
Zatorowość płucną dzielimy na dużego i małego ryzyka. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz ustala dalsze leczenie.
Zatorowość płucna – leczenie
Celem leczenia zatorowości płucnej jest przywrócenie prawidłowego przepływu krwi w tętnicach płucnych. Można je podzielić na kilka rodzajów:
Przeciwkrzepliwe – odbywa się za pomocą leków rozrzedzających krew, aby zapobiegać powstawaniu kolejnych skrzeplin. Kolejną grupą są leki trombolityczne – rozpuszczają skrzeplinę, dzięki czemu następuje udrożnienie zwężonej tętnicy. Każdy pacjent z zatorowością płucną otrzymuje leki przeciwkrzepliwe, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia kolejnych skrzeplin.
Leczenie zabiegowe – polega na chirurgicznym usuwaniu skrzepliny za pomocą embolektomii operacyjnej lub zabiegu embolektomii przezskórnej.
Zatorowość płucna – leczenie przeciwkrzepliwe
Leki przeciwkrzepliwe stosowane są często na początku diagnostyki u pacjentów z podejrzeniem zatorowości płucnej. Zmniejszają ryzyko wystąpienia kolejnych skrzeplin, ponieważ rozrzedzają krew. W kolejnym etapie pacjent przyjmuje w formie zastrzyków domięśniowych lub iniekcji podskórnych heparynę niefrakcjonowaną. Najczęściej podawana jest chorym, u których istnieje duże ryzyko wystąpienia kolejnych skrzeplin. Leki te wykazują szybkie działanie przeciwkrzepliwe oraz nie obciążają nerek. Natomiast w przypadku zatorowości płucnej niskiego ryzyka, podawana jest heparyna niefrakcjonowana.
Pacjenci dodatkowo przyjmują leki doustne, aby zwiększyć efekt leczenia. Należą do nich: acenokumarol lub warfaryna. Najczęściej po tygodniu lekarz wykonuje ponowne badania w celu oceny tętnicy płucnej oraz stanu żył. Jeżeli wyniki badań są zadowalające, to kontynuowane jest wyłącznie leczenie doustnymi środkami. Najczęściej kuracja trwa 3 miesiące, a w cięższych przypadkach jest kontynuowana. Leczenie trombolityczne szybko rozpuszcza skrzep i przywraca przepływ krwi do normy. Do najczęściej stosowanych leków tego typu należy streptokinaza i urokinaza. Im wcześniej podjęte leczenie, tym większe szanse na rozpuszczenie skrzepu i uniknięcie powikłań.
Zatorowość płucna – leczenie chirurgiczne
Jeżeli powyższe metody leczenia przeciwkrzepliwego nie przyniosą efektów, to przeprowadzany jest zabieg chirurgiczny w celu usunięcia skrzepliny. Embolektomia płucna to zabieg wykonywany w znieczuleniu ogólnym z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego. Najczęściej wskazany jest również u pacjentów z zatorowością tętnicy sercowej. W celu usunięcia lekarz nacina pień płucny, co pozwala mu swobodnie usunąć skrzeplinę. W końcowym etapie zszywa nacięte tkanki.
Kolejną metodą jest przezskórna embolektomia płucna. Polega na wprowadzeniu przez żyłę pachwinową specjalnego cewnika, który dosięga do tętnicy płucnej. Następnie rozkłada skrzeplinę na mniejsze kawałki, co usprawnia przepływ krwi w tętnicy płucnej.
To najczęściej stosowane metody leczenia zatorowości płucnej. Należy pamiętać, że nie wolno lekceważyć objawów tej choroby, ponieważ zbyt późno podjęte leczenie może doprowadzić do zgonu pacjenta.
